1914-1918 yılları arasında yaklaşık dört yıl süren, milyonlarca insanınölümüne, yaralanmasına, ülke ve şehirlerin yıkılmasına sebep olan BirinciDünya Savaşı, İttifak ya da Merkezî Devletler denilen gurubun yenilgiyikabullenmesi ile yapılan bir dizi ateşkes antlaşmasının imzalanmasıyla sonbulmuştur. Ancak yapılan ateşkes antlaşmaları, sadece savaş haline sonvermekten, gelecekte savaş sonrası paylaşım düzenini oluşturmak amacıylayapılacak barış görüşmelerine bazı temeller getirmekten ileri gitmiyordu. Busebeple yenik devletlerle yapılacak asıl barışın tesisi için İtilaf Devletleri 18Ocak 1919 tarihinde Paris’te bir araya gelmiştir. Öte yandan savaş sonrasıemperyalist yayılma alanlarının belirlenmesinde meydana gelebileceksorunları önceden tespit ederek ortadan kaldırmak düşüncesi deKonferansın toplanmasında bir diğer önemli etkendir. Konferanstaemperyalist emellerle hareket eden ülkelerden birisi de İtalya’dır. Ancaksavaş sonrasında kurulması amaçlanan liberal düzene karşın İtalyanlarınrealist politikalara bağımlı beklentileriyle İtalya’nın gücü arasındakidengesizlik ve müttefiklerinin soğuk tutumu sebebiyle Konferansta bir takım zorluklarla karşılaşmıştır. Bu çalışmada İtalya’nın Paris BarışKonferansı boyunca üzerinde en çok durduğu meseleler, hedefleriningerekçeleri, diğer üç büyüğün (ABD, İngiltere, Fransa) İtalya’ya karşı tutumuve Konferansın İtalya üzerine olan etkileri ortaya konulmaya çalışılmıştır.Diğer taraftan İtalya’nın emellerine ulaşabilmek adına özellikle kendi yayılmaalanında rakibi konumunda bulunan Yunanistan ile ortaya çıkanmünasebetlerine ve Türkiye’ye karşı gelişen tutumuna değinilmiştir. Dolaylıolarak da dünya haritasını yeniden şekillendirecek görüşmelerin başlangıcıolan Konferans boyunca dünün müttefiklerinin nasıl bir çıkar çatışmasıiçerisine düştükleri ve yaşanan sorunların Türkiye açısından önemine birbakış açısı kazandırmak amaçlanmıştır.
The First World War, which took approximately four years between 1914 and 1918 and caused the death and injury of millions of people and the destruction of countries and cities, ended with the signing of a series of cease-fire agreements concluded after the Central Powers accepted the defeat. However, the cease-fire agreements did not go beyond merely putting an end to the warfare and providing some basis for the peace negotiations to be made for purposes of creating future post war era share plans. For this reason, the Entente States assembled in Paris on 18 January 1919 in order to establish the ultimate peace with the defeated states. On the other hand, the idea of identifying and eliminating beforehand the problems that may occur in the determination of the post-war imperialist expansion areas was another important factor in the convening of the Conference. One of the countries that acted with imperialist ambitions in the Conference was Italy. However, in contradiction with planned post-war liberal order, Italians faced some difficulties at the Conference due to the imbalance between their realist expectations and power and the cold attitude of their allies. In this study, the most important subjects Italy focused on during the Paris Peace Conference, the reasons for its objectives, the attitude of the big three (USA, UK, France) towards Italy, and the effects of the Conference on Italy were tried to be analysed. On the other hand, relations between Italy and Greece, which was the competitor of Italy in her own range, and Turkey's relations with Italy were tackled with. It is indirectly aimed to give an insight to how the Allied Powers fellinto a conflict of interest throughout the Conference, which is also the beginning of the negotiations that would reshape the World map, and the importance of the troubles that emerged in the Conference for Turkey.
