Akademik Veri Yönetim Sistemi
AVRASYA 13th INTERNATIONAL CONFERENCE ON SOCIAL SCIENCES, Toskent, Özbekistan, 27 - 30 Haziran 2025, ss.151-160, (Tam Metin Bildiri)
Bu çalışma, Paris Anlaşması sonrasında yeşil dönüşümün devletlerin maliye politikaları üzerindeki etkilerini analitik bir yaklaşımla değerlendirmektedir. Karbon vergisi, yeşil tahviller ve çevresel kamu harcamaları gibi araçların, iklim hedefleri doğrultusunda nasıl yeniden yapılandırıldığı incelenmektedir. Bu dönüşüm, teknik bir uyum süreci olarak ele alınmamakta. Aynı zamanda uluslararası ilişkiler bağlamında normatif bir yeniden yapılanma niteliği taşımaktadır. Uluslararası rejim teorileri ile ekonomik devlet araçsallığı yaklaşımları birleştirilerek, küresel iklim yönetişiminin maliye politikalarına etkisi çok boyutlu biçimde ele alınmaktadır. Çalışma, karbon fiyatlamasının mali disiplin üzerindeki rolünden yeşil tahvil piyasalarının düzenleyici ihtiyaçlarına ve kamu harcamalarının stratejik yönlerine kadar uzanan geniş bir çerçevede analiz sunmaktadır. Ayrıca, disiplinler arası teorik kopuklukların politika bütünlüğünü nasıl etkilediği tartışılmakta; yeşil dönüşümün başarılı olabilmesi için teknik yeterlilik kadar kurumsal uyum ve toplumsal meşruiyetin de gerekliliği vurgulanmaktadır.
This study investigates how the green transition, catalyzed by the Paris Agreement, is reshaping national fiscal policies. It analyzes the transformation of key instruments—carbon taxes, green bonds, and environmental public spending—into tools aligned with climate objectives. Rather than treating this shift as a purely technical adjustment, the paper conceptualizes it as a normative restructuring embedded in the dynamics of international relations. By combining regime theory with the framework of economic statecraft, the analysis reveals how fiscal systems are increasingly integrated with global climate governance. It examines the budgetary consequences of carbon pricing, regulatory demands in green bond markets, and the strategic function of public expenditures in fields such as energy security and digital infrastructure. Additionally, the paper highlights persistent theoretical gaps between international relations and public finance, which hinder policy coherence. Ultimately, it argues that the success of the green transition hinges not only on fiscal capacity but also on institutional coordination and public legitimacy to harmonize economic systems with climate governance.