Akademik Veri Yönetim Sistemi
Kutadgubilig, sa.30, ss.873-893, 2016 (Hakemli Dergi)
Rorty’nin yazılarına baktığımızda, onun temel ilgisinin felsefe yapmaktan çok bir disiplin olarak felsefenin kendisine yönelik olduğunu, felsefeyi ıslah etmenin ve sıradanlaştırmanın zamanla onun için daha önemli bir hale geldiğini görüyoruz. Zira onun gözünde felsefe, geleneksel olarak anlaşıldığının aksine, ne varlık ve hayat hakkındaki hakikatleri keşfedip insan bilgisine temeller sağlayacak bir araç olabilir, ne de diğer disiplinlerin ve kültürel çalışmaların bilgi iddialarının geçerliliğini onayacak bir hakim olabilir. Onun pragmatizmine göre, felsefe en fazla bir yazın türü olabilir. Bu çalışmada Rorty’i bu fikre götüren sebepler ortaya koyulacak, bir epistemoloji olarak düşünülmediğinde felsefenin yararlı olabileceği gösterilecek ve nihayetinde Rorty’nin görüşlerinin felsefenin sona erdirilmesi olarak değil, bir başka metafor olarak görülmesi gerektiğine işaret edilecektir.
When we look at Rorty’s writings, we see that his main concern is not towards doing philosophy but towards philosophy as a discipline and we see that with time it becomes more important for him to reform philosophy, to make it ordinary. For in his eyes, contrary to traditional understanding, neither philosophy can be an instrument which provides foundations for human knowledge via discovering truths about being and life, nor it can be a judge which ratifies the validity of knowledge claims of other diciplines and cultural studies. According to his pragmatism, philosophy can at best be a kind of literature. In this study, reasons will be presented which led Rorty to this idea and it will be shown that if not considered as an epistemology philosophy can be useful and finally it will be pointed out that Rorty’s views shouldn’t be seen as an end to philosophy but as another metaphor.