Bulundukları topraklarda yaşamları zorlaşan toplulukların daha rahat ve güvenli bir yaşam süreceklerine inandıkları bölgelere göçmeleri beşeriyet tarihi ile yaşıt bir olgudur. II. Dünya Savaşı sonrasının en ciddi mülteci krizi AB’nin Doğu sınırlarında yer alan Türkiye’nin hemen güneyinde yaşanmakta ve kriz her geçen gün daha baş edilemez bir hal alarak ekonomik olduğu kadar insani sorunlara da sebebiyet vermektedir. Buna karşın AB ülkeleri, mültecileri topraklarına sokmadan mümkün olduğu oranda az maliyetle sınırlarının uzağında tutmak yönünde bir politika takip etmektedirler. Bu bağlamda AB tarafından Türkiye’ye biçilen rol mültecilerin depo ülkesi olmayı kabul etmesi ve AB Bölgesini hedefleyen düzensiz geçişleri engelleyerek özellikle Suriyeli mültecileri AB topraklarından uzak tutmasıdır.

Türkiye ile AB arasında 2013 yılı sonunda imzalanan Geri Kabul Anlaşması, 2017 yılında Türkiye’ye kendi sınırlarından AB Bölgesine geçen Türk ya da üçüncü ülke vatandaşı bireylerin geri alınması yükümlülüğünü getirecektir. Türkiye, Cumhuriyet’in kuruluşundan itibaren gerçekleştirdiği gelişme ve liberal idare sistemi, son yıllardaki kalkınma hamlesiyle göç veren değil göç alan, coğrafi konumu nedeniyle ise bir geçiş ülkesidir. Türkiye üzerinden yasadışı yollarla AB Bölgesine geçen mültecilerin sayısı her yıl artmaktadır, yasadışı/düzensiz göçmen akımında en aktif güzergâhlardan bir tanesidir ve AB’den geri kabul edilen mültecilerin kaynak ülkelerdeki istikrarsızlıklar nedeniyle geri gönderilmesi uygulamada çok sayıda soruna neden olacaktır.