Kentler, insanların her türlü ihtiyaçlarını karşıladıkları doğal ve kültürel yapıların birbiri ile etkileşim içeren dinamik mekânlardır. Doğal alan olarak nitelendirilen kentsel açık yeşil alanlar kentin fiziki yapısını ortaya koyan, kentin kimliğini yansıtan ve kenti biçimlendirirler. 1950’lerden başlayarak gelişen sanayileşme süreci ve nüfus artışı ile kentlerin kullanım olanakları değişmiştir. Bu durum sosyalleşme eğiliminde olan kentlilerin açık alanları daha fazla kullanması sonucunda açık yeşil alanların da azalmasına sebep olmuştur. Ancak açık yeşil alanlardaki azalma hem doğal döngünün değişmesine hem de kentteki su döngüsünün değişmesine sebep olmuştur. İklimin değişmesi ile kentsel yağmur sularının geleneksel su toplama sistemlerinde yeterli olmamakta ve ani yağışlar ile su taşkınları ve sel riski ile karşılaşılmaya başlanmıştır. Bu durumun en iyi çözüm önerisi ise kentsel tasarım kararları alırken geçirimli yüzeylerin kent sistemlerine entegre olmasıdır.

Bu çalışmada, kentsel açık alanların geçirimlilik olanaklığının incelenmesi açısından gerçekleştirilmiştir. Trabzon kent merkezindeki geçirimlilik oranları çözünürlükleri iyi uydu görüntüleri ile belirlenmiş ve kaplama oranları hesaplanmıştır. Trabzon kent merkezi ele alınarak yaklaşık 1.531.845 km2’lik alanın geçirimlilik düzeyi yüksek çözünürlüklü uydu görüntülerinden yararlanarak hesaplanmıştır. Alan sınırlarındaki oranlar incelendiğinde %17,24 oranında geçirimli yüzey ve %82,76 oranında ise geçirimsiz yüzey kaplamasına sahip olduğu belirlenmiştir.