Orman ve Av, vol.102, no.3, pp.2-6, 2024 (Non Peer-Reviewed Journal)
Giriş
Milletler ne zaman bir felaketle karşılaşsa ormanlar imdada
yetişir. Osmanlı Devleti özellikle
Kırım Savaşı’ndan (1853-1856)
itibaren düştüğü borç batağından kurtulmak için ormanlara
sarılmıştır. Ormanlarımız 1870
yılından itibaren kurumsal olarak satılmaya ve devlet hazinesine katkı sağlamaya başlamıştır. Ormanlar, İstiklal Savaşı
(1919-1922) ve bunu taçlandıran
ekonomik kurtuluş savaşının
kazanılmasında da önemli rol
oynamıştır. Bu iki husus birbirinin tamamlayıcısıdır. Silahla,
kan dökülerek kazanılan siyasal
bağımsızlığın, ekonomik bağımsızlıkla taçlandırılamaması, bizi
yeniden savaş öncesine döndürebilecekti. Bu nedenle ekonomik kurtuluş savaşının başarılması “tam bağımsız Türkiye”
için olmazsa olmazdı.
Milli mücadele kahramanlarından Kazım Karabekir Paşa 15
Kasım 1923 günü İstanbul’da
Yüksek Orman Mektebinde
kendisine “Fahri Müderrislik”
ünvanının verildiği toplantıda
“Biz kurtuluş savaşını ormanlar sayesinde kazandık” diyerek (Orman ve Av, 1948, Kılıç ve
Ok, 2018) ormanların ülkenin
bağımsızlığı için feda edilmek
zorunda kaldığını net olarak ortaya koymuştur.
Tabii ki Kurtuluş Savaşı sadece
ormanlar sayesinde kazanılmamıştır. Savaşın kazanılması tek
bir parametreye bağlanacak bir
olay değildir. Buna karşın Karabekir Paşa başarıda ormanların
hakkını vermek amacıyla bir değerlendirme yapmıştır.
Bu makale ile ağaç ve ormanların istiklal mücadelesinde özellikle ikmal faaliyetleri açısından trenlerin çalıştırılmasında
oynadığı rol ortaya konulmaya
çalışılacaktır.