Felsefenin ne işe yaradığı veya işlevinin ne olduğu problemi felsefe tarihinde yer etmiş diğer felsefi problemler kadar önemli bir problem olarak karşımıza çıkıyor. Üstelik pratik birtakım sonuçları olması bakımından da onlardan pozitif şekilde ayrılıyor. Geleneksel olarak felsefenin iki işe koşulduğunu görüyoruz: Bilgi teorisi olarak felsefe ve sosyal teori olarak felsefe. Bu araçsalcı yaklaşımlar felsefeye bilginin temellendirilmesi ve sosyal değişimin getirilmesi gibi misyonlar yükleyerek onun dünyaya doğrudan etki edebildiğini savunuyorlar. Buna karşın felsefenin ortaya çıkardığı faydalar bakımından düşünülmesi gereken bir disiplin olmadığını ileri süren alternatif bir yaklaşımın varlığından da söz edilebilir. Bu özsel yaklaşıma göre felsefeyi kişisel bir uğraş, pratik kaygılardan uzak bir şekilde yürütülen bir tutku olarak düşünmeliyiz. Bu yaklaşımlardan hangisinin felsefenin doğasını daha iyi yansıttığını görmek için onun halihazırda uygulanış biçimlerine ve ona yüklenen geleneksel görevleri yerine getirip getiremediğine bakmak uygun olacaktır. Bu da bize özsel yaklaşımın araçsalcı yaklaşıma kıyasla işlev sorunu bağlamında daha tercih edilir olduğunu gösterecektir.