Kent ve Konut Üzerine Betimsel Analiz: Diyarbakır Örneği

Biçen A., Vural S.

Kent akademisi (Online), cilt.16, sa.3, ss.1639-1665, 2023 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 16 Sayı: 3
  • Basım Tarihi: 2023
  • Doi Numarası: 10.35674/kent.1269970
  • Dergi Adı: Kent akademisi (Online)
  • Derginin Tarandığı İndeksler: ERIHPlus, TR DİZİN (ULAKBİM), Index Copernicus, Root Indexing, Sobiad Atıf Dizini
  • Sayfa Sayıları: ss.1639-1665
  • Karadeniz Teknik Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Kenti ve kentte niceliksel olarak en fazla paya sahip konut alanlarının gelişimini, planlama çalışmaları ile tanımlamanın dışında iç dinamiklerle değerlendirmek, kentsel gelişimin anlaşılmasına ve yapılacak çalışmaların faydasına dair öngörülerin şekillenmesine katkı sağlar.  Bu gelişimin keşfedilmesi ve tanımlanması, sosyal bilimlerde kullanılan nitel araştırma yöntemlerinin kullanılarak detaylı veri sağlanması ve betimlenmesiyle mümkündür. Çalışmada; tarihi Diyarbakır kentinin sosyo-ekonomik, kültürel, demografik, siyasal ve yasal-yönetsel etmenlerle Suriçi yerleşiminden çıkarak gelişiminin betimlenmesi amaçlanmıştır. Böylece kente dair genel bir bakış açısının aktarılması ve tarihsel arka planı içeren kent ve konut yapılaşmasına dair temel özellikler ile gelişimi etkileyen faktörlerin tasvir edilmesi hedeflenmiştir. Bu hedef doğrultusunda kentsel planlama sürecinde karar verme, konut yapılaşmasında planlama-uygulama süreçlerinde bulunan, hayatta olan aktörlerle derinlemesine yüz yüze görüşmeler yapılarak veri toplanmıştır. Görüşme verileri paragraf destekli açıklamalar ile sunularak betimsel analiz yapılmıştır. Yapılan analiz çalışması ile kentsel gelişimin dinamikleri, konut yapılaşması, çok katlı konutun hâkim yapı kültürü haline gelmesi ve çok katlı konutun mekânsal kurgusu tasvir edilerek literatüre katkı sağlanmıştır. Bu kapsamda 1982 yılından günümüze kadar olan süreçte hayatta olan aktörlerle; tarihi Suriçi yerleşimi dışındaki gelişme bölgeleri olan Yenişehir, Bağlar ve Kayapınar merkez ilçeleri üzerinden değerlendirilmiştir. Sonuç olarak; kent içi nüfus ve yer değiştirme hareketliliğiyle şekillenen Diyarbakır kentinin gelişiminde sosyo-ekonomik, kültürel ve siyasal faktörlerin mekânsal ayrışmaya neden olduğu; kentsel gelişim ve konut yapılaşmasında dönüm noktalarını oluşturduğu; bu durumun konutun mekânsal biçimlenişi de etkilediği tespit edilmiştir. 

Evaluating the city and the development of residential areas, which have the largest quantitative share in the city, with internal dynamics other than defining them through planning studies, contributes to understanding urban development and shaping predictions about the benefits of future studies.  Exploring and describing this development is possible by providing detailed data and descriptions using qualitative research methods used in social sciences. This study aimed to describe the socio-economic, cultural, demographic, political, and legal-administrative development of the city of Diyarbakir, from the settlement of Surici. Thus, it was aimed to convey an overview of the city and to describe the main features of city and residential construction, including the historical background and the factors affecting development. In line with this objective, data was gathered via in-depth face-to-face interviews with decision-makers involved in the city planning process, and planning and implementation processes in residential construction. In the evaluation, descriptive analysis was performed by presenting the interview data with paragraph-supported explanations. The analysis contributed to the literature by describing the dynamics of urban development, residential construction, multi-storey housing becoming the dominant building culture, and the spatial design of multi-storey residences. In this context, an assessment was made with the actors who were alive in the period from 1982 to the present day, based on the central districts of Yenisehir, Baglar, and Kayapinar, which are growth areas outside the historical walled settlement. As a result, it was determined that socio-economic, cultural, and political factors have caused spatial segregation in the development of Diyarbakir, which has been shaped by intra-urban population and relocation mobility, that they have formed turning points in urban development and residential construction, and that this situation has also affected the spatial formation of the residence.