Yolsuzluk evrensel bir sosyal olgudur. Bununla birlikte, belli toplumsal şartlar altında görülme sıklığı artabilmektedir. Bu nedenle hangi toplumsal şartlar altında artışa geçtiği önemlidir. Yolsuzluğun belli toplumlarda sürekli daha fazla görülmesi, bir derece farkıyla da olsa, diğerlerine göre daha öne çıkması incelemeye değer bir konudur. Zira derece farkı belli bir eşikten sonra mahiyet farkına dönüşebilmekte veya mahiyet farkının sonucu derece farkıyla kendini ifade edebilmektedir. Yüz yıl önce Alman Sosyolog Max Weber, Asya toplumlarını “Patrimonyal Toplum” tiplemesiyle nitelendirmiş ve bu toplumların bir özelliğinin de yolsuzluğa eğilim olduğunu iddia etmiştir. Geçen süre içerisinde bu iddianın en azından araştırılmaya değer bir iddia olduğu netlik kazanmış, bazı araştırmalar da yapılmıştır. Yolsuzluk kısaca, “Kamu gücünün özel çıkarlar için kullanılması” şeklinde açıklanmaktadır. Literatürde yolsuzluğun birçok ayrımı yapılmakta, birçok çeşidinden bahsedilmektedir. Bunlardan bazıları şöyledir: Rüşvet, Rant Sağlama, Haraç, Zimmet ve Kayırmacılıktır. Bu ve benzeri biçimleriyle Yolsuzluğun siyasi, sosyal, dini, psikolojik ve ekonomik birçok nedeni bulunabilir. Elbette bu nedenler hiçbir toplumda tek bir nedene de indirgenemez. Bununla birlikte bu çalışmada daha çok yolsuzluğun Sosyoloji’ye konu olabilecek nedenleri üzerinde durulacaktır. Bu kapsamda toplumsal alışkanlıklar, toplumsal değerlerde yozlaşma (Anomi), kapalı toplum yapısı, ataerkil aile, bireyin güçsüz kalması, çocuk eğitiminde yolsuzluğun söz konusu edilmemesi ve nihayet her boyutuyla istismar, üzerinde durulacak başlıca toplumsal nedenlerden bazılarıdır.

Anahtar Kelimeler: Yolsuzluk, Asya Toplumları, Toplumsal Sebepler,