Akademik Veri Yönetim Sistemi
Mimarlık ve Yaşam, cilt.6, sa.2, ss.529-551, 2021 (Hakemli Dergi)
Doğanın içinde yaşayan insanın barınaklarını inşa etmesiyle başlayan mimarlık, zaman içinde doğa ile insan arasında bir bariyer oluşturmaya başlamıştır. Doğadan esinlenilen, doğa ile iç içe üretilen yapılar, malzemenin, yapım tekniklerinin ve teknolojinin gelişmesi ile öncelikle coğrafyaya bağlı, zaman içinde de evrensel mimari yapılara dönüşmüştür. Ancak modern mimari ile birbirine benzer biçimlerle yaygınlaşan modern yapılarla beraber, insanın doğa ile ilişkisi zayıflamıştır. Bu bağın güçlendirilmesine yönelik birçok tasarım anlayışı bulunmaktadır. Biyofilik tasarım da bu tasarım anlayışlarından biridir. Aslında insan-doğa-mekân ilişkisine bakıldığında biyofilik tasarımın kökenlerinin eskiye dayalı olduğu söylenebilir. Çünkü insanın içsel dünyasının derinliklerinde doğa ile kurduğu bağlantı öyle güçlüdür ki yapılı çevre içinde bunu bireysel olarak yansıtmaktadır. Biyofilik tasarım anlayışı bu bireysel çabanın tüm mekânda bir bütün olarak ele alınması, doğa ile mekân ilişkisinin bir dizi tasarım araçları ile değil, insan deneyimi üzerinden kurulması gerektiğini savunmaktadır. Bu çalışmada doğa ile mekân bağını kurmaya çalışan tasarım anlayışlarından biri olan biyofilik tasarım deneyimlerinin/ilkelerinin iç mekânda uygulama alanı olarak bir sağlık yapısı olan Memorial Bahçelievler Hastanesi analiz edilmektedir. Yöntem olarak analizlerde Browning, Ryan ve Clancy’in tanımladığı 14 biyofilik tasarım deneyimleri/ilkeleri esas alınmıştır. Sonuçlar bölümünde bu deneyimlerin/ilkelerin hastane yapısındaki tasarımlarla örtüşüp örtüşmediği ve biyofilik tasarımının uygulanabilirliği tartışılmaktadır.