Akademik Veri Yönetim Sistemi
Uluslararası Mimarlık ve Çocuk Kongresi, Ankara, Türkiye, 18 - 21 Kasım 2009, ss.107-115
Çocuklar; meslekler hakkında zihinsel, duygusal imajlar ve izlenimleri keşfetmek için fırsatlara ve zihinlerinde kendileri ve mesleklerle ilgili kimlikleri gerçekliğe dönüştürebilmek konusunda desteğe ihtiyaç duymaktadırlar. Özellikle, erken çocukluk döneminde çocuklar mesleklerle ilgili olumlu ya da olumsuz bakış açılarına sahip olabilmektedirler. Bu konuda, çocuğun en yakın çevresi olan ailelerine ve okul öncesi eğitim kurumlarında öğretmenlere büyük görevler düşmektedir. Bu çalışma da, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden altı yaş çocuklarının mimarlık mesleğiyle ilgili görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2008- 2009 eğitim-öğretim yılında Türkiye’de Ankara ili Çankaya ilçesi Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı Gülen Muharrem Pakoğlu İlköğretim Okulu’na ait iki anasınıfına devam eden altı yaşındaki toplam 27 çocuk oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak “Çocukların Mimarlık Mesleğine Bakış Açısı Soru Formu” kullanılmıştır. Verilerin analizinde, çocukların mimarlık mesleği ile ilgili görüşlerine ilişkin yanıtları gruplandırılarak frekans ve yüzdelik değerlerle analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, çocukların mimarlık mesleğiyle ilgili çok az bilgiye sahip oldukları saptanmış; eğitimcilere ve akademisyenlere yönelik önerilerde bulunulmuştur.
Children need opportunities to explore cognitive and emotional images and impressions about vocations, and support to realize their identities of themselves and their vocation in their minds. Children may have positive or negative points of view regarding vocations particularly during early childhood period. In this regard, great responsibilities fall on children’s families in their immediate environment and teachers within preschool education institutions. This study aimed to determine the opinions of six-year-old children attending preschool education institutions about architecture as a profession. The study group of this study was composed of 27 six-year-old children attending Gülen Muharrem Pakoğlu Primary School of Ministry of National Education in Çankaya in Ankara, Turkiye. The data collection instrument used in this study was “Children’s Opinions of Architecture as a Profession Form”. Frequency and percentage values were used for data analysis to determine children’s views of architecture as a profession. The results of the study showed that children had very little information about architecture as a profession.