Divan Şiirinde Erkek Sevgili Tipi ve Şehrengizlerdeki Erkek Güzeller


KAÇAR M.

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ EDEBİYAT FAKÜLTESİ TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI DERGİSİ, cilt.37, ss.61-83, 2009 (Hakemli Dergi)

Özet

Divan şiirine konu olan sevgili, tasvir edilme şekliyle erkeksi özellikler gösterdiği için, bunların eşcinsel bir sevgiyle yazıldığı yönünde iddialar öne sürülmüştür. Bu çalışmanın ilk kısmında eşcinsel bir sevginin varlığına delil olarak gösterilen sevgili tasvirleri, divan şiirinin geneline yönelik eleştirilerden hareketle ele alınacak ve bu şekilde tasvir edilmelerinin genel sebepleri açıklanacaktır. İkinci kısımda da şehrengizler gibi erkek güzelliğini öven şiirlerin, toplumun genel ahlakî yapısı, tasavvufî inançları ve edebî geleneği içinde hangi sebeplerle bu şekilde yazıldıkları üzerinde durulacaktır. 

Due to the presence of “luring type”, described in Divan Poetry, which refers to masculine features, there have been many claims that there is homosexual love in Divan Literature. The first part of this paper enumerates the reasons given by  those who suggest these claims and also it tries to explain why in Divan Poetry “luring type”  refers masculine features without denying the fact that during Otoman period there might be some sort of these deviant feelings.   The second part tries to establish that “şehrengiz” which allegedly has homosexual tendencies is not love of homosexuality but infact is a love in literary sense or have been bored out of Islamic mysticsm.